Regelmatig doe ik mee aan discussies over de zin of onzin van een externe kwaliteitsmanager versus een interne. Vanuit mijn eigen vakgebied en perspectief gesproken ben ik van mening dat een externe kwaliteitsmanager behoorlijk wat voordelen heeft ten opzichte van een interne.
Ten eerste kan een externe kwaliteitsmanager, met verstand van zaken, meestal veel sneller slagen maken, omdat vreemde ogen nu eenmaal dwingen. Verder brengt de externe kwaliteitsmanager een frisse, onafhankelijke en onbevooroordeelde blik met zich mee hetgeen ten goede komt aan de organisatie. Er worden geen sociaal wenselijke antwoorden gegeven of vastgehouden aan iets “omdat het nu eenmaal altijd zo gaat”.
Ook heeft een externe adviseur actuele kennis altijd paraat en kan hij ervaringen, die hij heeft opgedaan bij andere organisaties, ook weer inzetten binnen uw organisatie. Het wiel wordt niet opnieuw uitgevonden. Een ander groot voordeel is het feit dat er geen personeel vrijgemaakt hoeft te worden om de werkzaamheden te verrichten. Daar komt bovenop dat er niet in trainingen, opleidingen of inwerken geïnvesteerd hoeft te worden; dit regelt een externe partij zelf.
Verder heeft een externe adviseur vaak goede contacten met certificerende instanties en veel ervaring in diverse branches, hetgeen vaak voor goede resultaten zorgt tijdens een audit. Ook zal de externe adviseur zich puur met kwaliteit bezighouden en niet de voorkeur geven aan operationele werkzaamheden.
Tot slot zorgt het aannemen van een externe kwaliteitsmanager voor risicospreiding en een flexibele schil. Werken aan kwaliteitsmanagement verdient een expert. Het is een vak en geen bij-functie en heeft iemand nodig met kennis, ervaring en de intrinsieke motivatie tot verbetering. Op deze manier levert werken aan kwaliteit niet alleen een leuke certificatie op, maar zorgt het voor een continue verbetering binnen de hele organisatie.
